4165
edycji
Zmiany
Utworzono nową stronę "{{Tukanowe}} Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała... Wróć! Jak to miał w zwyczaju mawiać kultowy (w niektórych kręgach) informatyk w schodzonym sw..."
{{Tukanowe}}
Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała... Wróć! Jak to miał w zwyczaju mawiać kultowy (w niektórych kręgach) informatyk w schodzonym sweterku. Żadnego świerzopu tu nie ma, tym bardziej bursztynów. A co jest? Nic! Rozległe Nic! Nic na polach, Nic w lasach, Nic w domach i na podwórkach. I w mieście onegdaj pięknym jest Nic. O niczym nie myśli chłop, sklepikarz, turysta czy kierowca PKSu. O niczym myślę ja. Nic i Nicość, z wielkiej litery, tylko tak mogę oddać hołd i szacunek Niczemu. Nijak na polu czy tutejszym dworze, nijakie grzyby i [[borówki]] (tutaj jagody). Jest sens pisać o Niczym? O dziwo jest.
To Nic co mnie otacza a właściwie nie otacza, jak to Nic ma w zwyczaju, tysiąc lat temu dostrzegł Bolesław i wziął w swoje posiadanie. [[Żary|Terra Sarova – Ziemia Żarska]], centrum Łużyc. Już wtedy król zdawał sobie sprawę jakie to Nic jest piękne i czego (właściwie niczego) jest warte. Obszar ten leżący między rzeką Bóbr a Nysą Łużycką budził niczego sobie zainteresowanie. Czyżby Bolesław Chrobry postawić chciał sobie kolejny nijaki zamek w kolejnej nijakiej, zaturzonej, puszczy? Nie! Dopóki kumplował się z Ottonem III wszystko wskazywało, że Nic pozostanie Niczym. Ustaliło się swoiste status quo ziem władanych przez Polaka, lecz właściwie niczyich. Sielanka jak wszystko jednak się kończy. Otto zmarł Roku Pańskiego 1002, a jego następca Henryk II nie żył już tak dobrze z naszym władcą. Konflikt ten był początkiem tego, co mnie teraz otacza. Zniszczył on tutejszych autochtonów – plemię Zara. Nastał czas wojen i postępującej degradacji aż do wieku XVIII. Pozostało Nic.
Nicością spoglądająca na mnie droga żarska jest przykładem, jest wzorem Niczego niczym z Sevre. Nawet wzrok sąsiada Niczym zionie. O dziwo tutejsi Świadkowie są tacy jak wszędzie, z tym samym przylepionym uśmiechem, zamknięci w swej Strażnicy widzą Coś. Tego ich optymizmu wypada życzyć sobie i tutejszym mieszkańcom. Bo czasami starcza słowo i staje się Coś, a jakie ono nie będzie, nie będzie Niczym.
----
Zobacz także
– [[Żary]]
– [http
//zary.eline3.serwery.pl/index.php?lng=pl&idi=27&id=87 oficjalna strona miasta Żary]
[[Kategoria:Tukanowe]]
Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała... Wróć! Jak to miał w zwyczaju mawiać kultowy (w niektórych kręgach) informatyk w schodzonym sweterku. Żadnego świerzopu tu nie ma, tym bardziej bursztynów. A co jest? Nic! Rozległe Nic! Nic na polach, Nic w lasach, Nic w domach i na podwórkach. I w mieście onegdaj pięknym jest Nic. O niczym nie myśli chłop, sklepikarz, turysta czy kierowca PKSu. O niczym myślę ja. Nic i Nicość, z wielkiej litery, tylko tak mogę oddać hołd i szacunek Niczemu. Nijak na polu czy tutejszym dworze, nijakie grzyby i [[borówki]] (tutaj jagody). Jest sens pisać o Niczym? O dziwo jest.
To Nic co mnie otacza a właściwie nie otacza, jak to Nic ma w zwyczaju, tysiąc lat temu dostrzegł Bolesław i wziął w swoje posiadanie. [[Żary|Terra Sarova – Ziemia Żarska]], centrum Łużyc. Już wtedy król zdawał sobie sprawę jakie to Nic jest piękne i czego (właściwie niczego) jest warte. Obszar ten leżący między rzeką Bóbr a Nysą Łużycką budził niczego sobie zainteresowanie. Czyżby Bolesław Chrobry postawić chciał sobie kolejny nijaki zamek w kolejnej nijakiej, zaturzonej, puszczy? Nie! Dopóki kumplował się z Ottonem III wszystko wskazywało, że Nic pozostanie Niczym. Ustaliło się swoiste status quo ziem władanych przez Polaka, lecz właściwie niczyich. Sielanka jak wszystko jednak się kończy. Otto zmarł Roku Pańskiego 1002, a jego następca Henryk II nie żył już tak dobrze z naszym władcą. Konflikt ten był początkiem tego, co mnie teraz otacza. Zniszczył on tutejszych autochtonów – plemię Zara. Nastał czas wojen i postępującej degradacji aż do wieku XVIII. Pozostało Nic.
Nicością spoglądająca na mnie droga żarska jest przykładem, jest wzorem Niczego niczym z Sevre. Nawet wzrok sąsiada Niczym zionie. O dziwo tutejsi Świadkowie są tacy jak wszędzie, z tym samym przylepionym uśmiechem, zamknięci w swej Strażnicy widzą Coś. Tego ich optymizmu wypada życzyć sobie i tutejszym mieszkańcom. Bo czasami starcza słowo i staje się Coś, a jakie ono nie będzie, nie będzie Niczym.
----
Zobacz także
– [[Żary]]
– [http
//zary.eline3.serwery.pl/index.php?lng=pl&idi=27&id=87 oficjalna strona miasta Żary]
[[Kategoria:Tukanowe]]