16 468
edycji
Zmiany
Utworzono nową stronę "<small>Tekścik jest pokłosiem rozmowy między Judkiem a Kostkiem na GG w dniu 17 sierpnia 2006 r., podczas której ustalili oni, że cytat poniżs..."
<small>Tekścik jest pokłosiem rozmowy między [[Judek|Judkiem]] a [[Kostek|Kostkiem]] na GG w dniu 17 sierpnia 2006 r., podczas której ustalili oni, że cytat poniższy może zostać Cytatem Tygodnia, tylko jeśli pojawi się wraz z komentarzem (w myśl stwierdzenia z ''Rejsu'': ''Nie. Nie. Nie. To ja wiem. Nie. Nie. Oczywiście. Nie, to w porządku. Przy tym wstępie tak. Tak. Tylko trzeba ten wstęp. W porządku.'')</small>
:<big>''"Prawdziwym sposobem na szczęście jest być dzieckiem poniżej pięciu lat w rodzinie, w której to dziecko jest kochane i nic złego się nie dzieje. Inny sposób to być bogiem."''</big>
:{{---}} '''Leszek Kołakowski'''
Znajduję w tej z pozoru pesymistycznej myśli (jakże pasującej do filozofii szukania sensu w bezsensie życia, głoszonej obecnie przez Kołakowskiego), ziarno banjactwa. Myślę, że gdyby wstąpić na ścieżkę banjakalizmu i się jej trzymać ortodoksyjnie, i nie dawać się [[Kajnab]]owi, to osiągnie się stan upojenia w szczęściu. Może więc Filozof pisze „być bogiem”, a ma na mysli „być banjakiem”, choć nie jest tego świadomy.
Wpisywałoby się to idealnie w banjackie pisma natchnione. W [[Księga Banjaka|Księdze Banjaka]], w ''Odzie do wódki'', pojawia się następujący passus:
:''„Kiedy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko i piłem mleczko.''
:''Kiedy stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecięce...”''
:([[Objawienie Banjaka#Oda do wódki|Obj 3,1-4]])
Następnie autor opisuje napotkanie [[wódka|wódki]] w Wawel Markecie i obalenie jej z przyjaciółmi, co stało się początkiem jego powrotu do szczęścia i doprowadziło do upojenia, w którym wychwala w pięknych słowach [[Idea banjacka|Ideę Banjacką]].
Znajduję w cytacie z Kołakowskiego jasną paralelę do Ody: szczęśliwym można być będąc małym dzieckiem, albo będąc bogiem – mówi myśliciel. Autor Ody natomiast głosi: byłem szczęśliwy jako małe dziecko. Kiedy dorosłem, straciłem to prawdziwe szczęście, ale poznałem [[Banjak]]a (w Księdze – pod postacią wódki) i wróciłem do tego stanu szczęścia. Stałem się [[banjaki|banjakiem]]. Czyż nie jest banjakalizm właśnie sztuką powrotu do beztroski, dziecięcej naiwności i prostoty, szukania ''wiraży'', które są ''„urozmaicicielami życia”'' ([[Banjifest 22 lipca#Życie jako rollercoaster|Bnf 2,24-25]]), a wreszcie ''upojenia'' czyli szczęścia ([[Objawienie Banjaka#Inwokacja|Obj 1,4-6]])? Czy nie dlatego właśnie jest nam coraz trudniej, że dorastamy?
[[Wikipedysta:Kostek|ε══з '''Коѕtеκ''']]
[[Kategoria: Kostkowe]]
:<big>''"Prawdziwym sposobem na szczęście jest być dzieckiem poniżej pięciu lat w rodzinie, w której to dziecko jest kochane i nic złego się nie dzieje. Inny sposób to być bogiem."''</big>
:{{---}} '''Leszek Kołakowski'''
Znajduję w tej z pozoru pesymistycznej myśli (jakże pasującej do filozofii szukania sensu w bezsensie życia, głoszonej obecnie przez Kołakowskiego), ziarno banjactwa. Myślę, że gdyby wstąpić na ścieżkę banjakalizmu i się jej trzymać ortodoksyjnie, i nie dawać się [[Kajnab]]owi, to osiągnie się stan upojenia w szczęściu. Może więc Filozof pisze „być bogiem”, a ma na mysli „być banjakiem”, choć nie jest tego świadomy.
Wpisywałoby się to idealnie w banjackie pisma natchnione. W [[Księga Banjaka|Księdze Banjaka]], w ''Odzie do wódki'', pojawia się następujący passus:
:''„Kiedy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko i piłem mleczko.''
:''Kiedy stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecięce...”''
:([[Objawienie Banjaka#Oda do wódki|Obj 3,1-4]])
Następnie autor opisuje napotkanie [[wódka|wódki]] w Wawel Markecie i obalenie jej z przyjaciółmi, co stało się początkiem jego powrotu do szczęścia i doprowadziło do upojenia, w którym wychwala w pięknych słowach [[Idea banjacka|Ideę Banjacką]].
Znajduję w cytacie z Kołakowskiego jasną paralelę do Ody: szczęśliwym można być będąc małym dzieckiem, albo będąc bogiem – mówi myśliciel. Autor Ody natomiast głosi: byłem szczęśliwy jako małe dziecko. Kiedy dorosłem, straciłem to prawdziwe szczęście, ale poznałem [[Banjak]]a (w Księdze – pod postacią wódki) i wróciłem do tego stanu szczęścia. Stałem się [[banjaki|banjakiem]]. Czyż nie jest banjakalizm właśnie sztuką powrotu do beztroski, dziecięcej naiwności i prostoty, szukania ''wiraży'', które są ''„urozmaicicielami życia”'' ([[Banjifest 22 lipca#Życie jako rollercoaster|Bnf 2,24-25]]), a wreszcie ''upojenia'' czyli szczęścia ([[Objawienie Banjaka#Inwokacja|Obj 1,4-6]])? Czy nie dlatego właśnie jest nam coraz trudniej, że dorastamy?
[[Wikipedysta:Kostek|ε══з '''Коѕtеκ''']]
[[Kategoria: Kostkowe]]