Lech Haydukiewicz

Lech Haydukiewicz – nauczyciel geografii w KLOPie w czasach, gdy chodziły tam banjaki. Z częścią z nich zresztą odbył pierwszą swoją lekcję jako etatowy belfer w 1996 r. Bardzo inteligentny i sympatyczny, nikt tak jak on nie potrafi wytłumaczyć teorii kier litosfery, zjawisk krasowych, powstawania fal, zasad lokalizacji elektrowni czy skąd bierze się halny. Dzięki niemu takie pojęcia, jak front zokludowany, strefa subdukcji, wody juwenilne, batolit czy lakolit pozostają do dziś jak najbardziej znajome, a ich znaczenie zupełnie oczywiste.

Dr Haydukiewicz jest znany przede wszystkim jako autor Pierwszego Prawa Haydukiewicza, które, jak zawsze, zapisujemy złotymi zgłoskami:

W przyrodzie nie ma stałych granic.

Jak donosi Aninek, istnieje teoria, iż Góry Stołowe nie powstały wcale w wyniku naturalnej erozji piaskowców i margli, ale (podobnie jak zapora na Bobrze) są – zgodnie z wieloletnią tradycją praktyk regionalnych dla studentów geografii – regularnie, własnoręcznie wydłubywane przez dr. Haydukiewicza.

Jakiś czas temu ten wybitny pedagog postanowił zająć się również polityką. Kandydował już, jak dotąd bez powodzenia, do Parlamentu Europejskiego w 2004 r. i do polskiego Sejmu w 2005 r., ale niestety z ramienia pewnej skrajnie prawicowej toruńsko-katolicko-polsko-narodowo-familijnej partii. Gdyby był się dostał, byłby prawdopodobnie jedynym polskim parlamentarzystą mówiącym po litewsku.

27 stycznia 2006 r. został wybrany 241 głosami przez Sejm na członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Rekomendował go klub LPR, a poparły Samoobrona i PiS.