Orkiestry dęte

Słowa: Jan Tadeusz Stanisławski, muzyka: U. Rzeczkowska

Niby nic, a tak to się zaczęło

Niby nic, zwyczajne „papapa”

Jest w orkiestrach dętych jakaś siła

A to było tak

Babcia stała na balkonie

Dołem dziadek defilował

Ledwo go ujrzała, nieomal zemdlała

Skrapiać trzeba było skronie

Dziadek z miejsca zmylił nogę

Poczuł, jak go coś natchnęło

Stanął pod balkonem, huknął jej puzonem

No i tak to się zaczęło

Niby nic, a tak to się zaczęło

Niby nic, zwyczajne papapa

Jest w orkiestrach dętych jakaś siła

A znów było tak

Mama stała na balkonie

Dołem papcio defilował

Ledwo go ujrzała, nieomal zemdlała

Skrapiać trzeba było skronie

Papcio z miejsca zmylił nogę

Pojął, czas rozpocząć dzieło

Stanął pod balkonem, huknął jej puzonem

I tak podjął dziadka dzieło

Niby nic, a tak to się zaczęło

Niby nic, zwyczajne papapa

Jest w orkiestrach dętych jakaś siła

Lecz ich dzisiaj brak

Próżno stoję na balkonie

Czekam, by ktoś defilował

Żebym go ujrzała, nieomal zemdlała

By mi nacierano skronie

Żeby z miejsca zmylił nogę

Tak, jak tamtym się zdarzyło

Stanął pod balkonem, huknął mi puzonem

By mi także się spełniło

Wersja alternatywna

Babcia stała na balkonie...

Trach! Dup!