Meksykanka

Meksykanka (zwana też markietanką, mazowszanką, marsjanką itd.) to gra strategiczna w kości. Jest to gra wymagająca sprytu, przebiegłości i umiejętności blefu.

Jedne z najstarszych zachowanych kości do gry w meksykankę znajdują się w zbiorach starożytnej sztuki egipskiej w Luwrze.

Optymalna liczba graczy

Od pięciu do siedmiu.

Wymagania sprzętowe

• dwie standardowe kości do gry
• nieprzezroczysty plastikowy kubek
• gładki blat
• coś do zapisywania wyników (skuch)

Odczytywanie wyników rzutów

Rzuca się zawsze dwiema kośćmi. Jeśli wypadną różne liczby oczek, to większa jest cyfrą dziesiątek, a mniejsza – cyfrą jedności. Jeśli liczba oczek na obu kościach wypadnie równa, to jest to cyfra setek. Wyjątek stanowi wynik: jedno i dwa oczka – jest to tzw. meksykanka. Możliwe są zatem następujące kombinacje:

Banjaki podczas gry w meksykankę przy świecach (a właściwie – przy podgrzewaczach)

31
32
41
42
43
51
52
53
54
61
62
63
64
65
100
200
300
400
500
600
Meksykanka

Zasady gry

1. Gracze siadają wokół blatu.

2. Wszyscy kolejno rzucają obiema kośćmi. Ten z graczy, który uzyska najwyższy wynik, rozpoczyna grę.

3. Gracz rozpoczynający grę rzuca kośćmi zakrywając je kubkiem. Następnie sprawdza wynik unosząc lekko kubek, tak by pozostali gracze nie byli w stanie zobaczyć kości.

4. Gracz przesuwa kubek z leżącymi pod nim kośćmi (należy to czynić na tyle ostrożnie, by kości nie obróciły się pod kubkiem) w kierunku gracza siedzącego po jego lewicy, mówiąc jakąś liczbę. Może to być dowolna liczba naturalna, nawet taka, która nie może być wynikiem rzutu kośćmi (np. 1, 10, 99, 142857 itd.).

5. Gracz, który otrzyma kubek z kośćmi, ma trzy możliwości.

a) Może sprawdzić poprzedniego gracza. Podnosi wtedy kubek tak, by wszyscy gracze mogli zobaczyć leżące pod nim kości. Jeżeli liczba, którą powiedział poprzedni gracz jest nie większa od wyniku rzutu kośćmi, sprawdzającemu zapisuje się tzw. skuchę. Jeżeli jednak poprzedni gracz podał liczbę większą od wyniku rzutu kośćmi, to on dostaje skuchę.

b) Może przesunąć kubek do kolejnego gracza bez sprawdzania poprzedniego. Musi jednak powiedzieć jakąś liczbę większą od tej, którą powiedział poprzedni gracz.

c) Może wreszcie próbować przerzucić wynik poprzedniego gracza. Rzuca więc kośćmi bez sprawdzania poprzedniego wyniku i sprawdza nowy wynik, nie pokazując go pozostałym graczom. Następnie przesuwa kubek do następnego gracza mówiąc jakąś liczbę większą od tej, którą powiedział poprzedni gracz.

W obu przypadkach b) i c) gracz ryzykuje, że następny gracz go sprawdzi. Jeśli wynik pod kubkiem będzie niższy od podanej przez niego liczby, to on dostanie skuchę.

6. Czynności te są powtarzane dopóki któryś z graczy nie dostanie skuchy. Wówczas gracz siedzący po lewicy tego, który dostał skuchę zaczyna cały cykl od nowa (punkt 3). Gracz, który uzyska trzy skuchy odpada z gry.

7. Jeżeli któryś z graczy wyrzuci meksykankę, czy to rozpoczynając grę, czy też przerzucając poprzedniego gracza, podnosi kubek pokazując wynik następnemu graczowi, który w dwóch próbach musi co najmniej raz wyrzucić również meksykankę. Jeśli mu się uda, jego poprzednik dostanie skuchę, jeśli nie - skuchę dostanie on.

8. Wygrywa ten z graczy, który dotrwa do końca, gdy wszyscy pozostali odpadną z gry z powodu zdobytych skuch.

Przykładowe rozgrywki

Gracz	Co robi	Wynik pod kubkiem	Zgłoszona liczba	Komentarz
A	rzuca	52	52	A rozpoczyna grę.
B	przerzuca	65	65	Wyniki do 54 uważa się za niskie i łatwe do przerzucenia (prawdopodobieństwo nie mniejsze niż 1/2), więc B przerzuca bez wahania.
C	sprawdza	65	—	C wątpi, że uda mu się przerzucić 65 (musiałby wyrzucić co najmniej 100), woli więc sprawdzić. Okazuje się, że pod kubkiem rzeczywiście jest 65, zatem C dostaje pierwszą skuchę.
D	rzuca	200	198	D celowo zaniża wynik. Przy dobrej współpracy z E i z A może w ten sposób zaszkodzić B.
E	podaje dalej	200	199	E domyśla się, że pod kubkiem jest 200, a więc nic nie ryzykuje podając kubek dalej i zwiększając deklarację o jeden.
A	podaje dalej	200	200	A postępuje tak samo, jak E.
B	przerzuca	43	399	B również domyśla się, że pod kubkiem jest 200, toteż nie zamierza tego sprawdzać, gdyż oznaczałoby to skuchę dla niego. Nie ma też sensu przesuwać kubka dalej i zgłaszać np. 201, bo C na pewno by go sprawdził. Choć nie udało mu się przerzucić dwustu, próbuje w desperacki sposób zablefować wykorzystując ten sam trik, którego użył przeciw niemu D.
C	sprawdza	43	—	C nie daje się jednak nabrać i B dostaje skuchę.
C	rzuca	meksykanka	meksykanka	C wyrzuca meksykankę.
D	rzuca	51; 600	—	W żadnej z dwóch prób D nie udało się wyrzucić meksykanki, w związku z czym dostaje skuchę.
E	rzuca	31	64	Mimo że nic go do tego nie zmusza, E blefuje znacznie zawyżając wynik, żeby utrudnić grę A.
A	podaje dalej	31	65	A spodziewa się, że E wyrzucił 65 i zaniżył wynik, by znowu zaszkodzić B.
B	sprawdza	31	—	Zrażony poprzednią skuchą B postanawia tym razem sprawdzić kości. Okazuje się, że słusznie – tym razem to A dostaje skuchę.
B	rzuca	?	—	Kości ustawiły się jedna na drugiej. Trzeba rzucać jeszcze raz.
B	rzuca	54	54
C	przerzuca	41	62	C nie udało się przerzucić stosunkowo łatwego wyniku 54. Blefuje więc dość asekuracyjnie.
D	przerzuca	65	63	D przerzuca 62 o trzy, ale zaniża wynik, by nadać mu pozory blefu (gdyby nie udało mu się przerzucić starałby się blefować jak najniżej, podobnie jak to robił C).
E	sprawdza	65	—	E daje się nabrać. W ten sposób każdy z graczy ma już po jednej skusze, a więc gra zapowiada się emocjonująco.