Dekret o kultywowaniu tradycji

(pisownia i układ graficzny oryginalne)

Będąc w stanie natchnionym,

My Banjaki powiadamy:

Ona nie moze się nazywać tradycja.

Tradycja jest ważna. Bez niej banjakalizm ginie. Dlatego

pewnych spraw nie możemy przeginać i

trzeba celebrować. Tradycja to dąb, który tysiąc

lat rósł w górę. Niech nikt

kiełka małego z dębem nie

przyrówna! Dąb dupa dębowa.

Niniejszym ogłaszamy co następuje:

1) Każdy rękopis tekstu banjackiego jest

nadzwyczajny, dlatego należy mu się

szacunek. Należy po otrzymaniu go w ręce

ucałować z szacunkiem i uczynić znak taki

jak o 16:44 (znak Banjaka i Bandziocha).

2) Należy dzień święty, czyli rocznicę

święcić: wódka, laski, program artystyczno-

okolicznościowy propagujący banjakalizm – to

o to nam chodzi.

3) Teraz pijany długopis pisze co mu tusz nawinie.

O! Cud! Kartka nasiąkła wodą spod

ogórków. Właśnie tak idea Banjaka

wsiąka w umysły maluczkich.

3) Alkohol: instrument, środek, nośnik

tradycji banjackiej. Jego niezbędna

jest obecność na każdej imprezie.

4) Dupa: okragła, jędrna,

miękka, pachnąca i przyjemna.

Dokładnie tam, gdzie powinna być.

5) Ta kartka jest pijana gorzej

niż Ja. W sumie ten długopis

jest bardziej pijany niż ja. Więc

nie panuję nad tym troszeczkę

powinienem panować. Jakieś muchy

mnie oblazły.

To się wszystko kupy nie

trzyma! Nigdy bym nie skopał

Olafa z Berlina. Ale w sumie

lepiej trzymać się zasad niż kupy.

Dekret wchodzi w życie z dniem jego rektyfikowania przez większość członków KC BMMG

Ita Banjak placuit

Mieszkanie Judka, 30/31 lipca 2005 roku

Baca Hełbi Judek Kostek Tukan